W  1968 roku, przed nadaniem praw miejskich, ogłoszono konkurs na herb Libiąża. Wpłynęło ponad sto prac uczniów szkół podstawowych oraz dziesięć projektów zawodowych plastyków. Ostatecznie wybrano projekt Lecha Chwastowskiego, plastyka pracującego w dziale budowlanym kopalni „Janina”.
Grafika herbu zawiera: element szybu, charakteryzującego górnicze korzenie Libiąża, kłos i zieleń symbolizujące rolniczy status gminy, a biały orzeł na czerwonym tle – akcent narodowy.

Pierwsza historyczna wzmianka na temat Libiąża pochodzi z „Kronik” Jana Długosza. Dotyczy ona przekazania w roku 1243 miejscowości Libiąż Wielki i Libiąż Mały w posiadanie Zakonowi Benedyktynek przez dotychczasowych właścicieli pochodzących z rodu Gryfitów.

W trakcie swego rozwoju Libiąż przechodził kolejno w posiadanie różnych rodów. Początkowo przynależny do Ziem Śląskich, znalazł się ostatecznie w obrębie Księstwa Krakowskiego. Ścisłe związki z Ziemią Krakowską uwidoczniły się m.in. w tradycjach, obrzędach, gwarze, a także w sferze kultury materialnej tutejszych mieszkańców. Do XIX wieku Libiąż był typową osadą rolniczą. Budowa linii kolejowej Kraków – Wiedeń stała się powodem migracji zarobkowej i osiedlaniem się ludności na tych terenach.